مزایده‌ای که شخصیت‌ها را آشکار می‌کند | نگاهی به نمایش «خانه آرام» در سالن بهار تئاتر شهر مشهد
در «خانه آرام»، مزایده‌ای ساده صحنه‌ای برای کشمکش شخصیت‌ها و رازهای نهفته‌شان می‌شود.
به گزارش شهرآرانیوز، نور ملایمی روی صحنه می‌افتد؛ چند صندلی ساده، یک میز کوچک و فضای خالی‌ای که پر از انتظار است. روی این صحنه، گروهی جمع شده‌اند تا شاهد یک مزایده باشند؛ خانه‌ای که متعلق به یک زوج جوان است و آنها قصد دارند پیش از مهاجرت، آن را بفروشند. هر خریدار با شخصیتی متفاوت وارد صحنه می‌شود: یکی مرموز و رازآلود، دیگری ساده‌لوح و راحت‌گیر، و دیگری که تصمیم‌ها و تمایلاتش با هر نگاهی تغییر می‌کند، بی‌ثبات و متغیر.
دیالوگ‌ها و حرکات، داستانی از رقابت، طمع، امید و تردید را شکل می‌دهند. در دل این مزایده، خانه نه تنها یک ساختمان که نمادی از زندگی، انتخاب و آینده است. هر پاکت، هر نگاه، هر لحظه تصمیم، برای مخاطب فرصتی است تا از زاویه‌ای تازه، شخصیت‌ها و انگیزه‌هایشان را کشف کند و با آنها همراه شود.
«خانه آرام» نه فقط داستان یک فروش و خرید، که تصویری از انسان‌ها در مواجهه با فرصت‌ها، ترس‌ها و امیدهایشان است؛ نمایشی که بیننده را دعوت می‌کند تا لحظه‌ای صبر کند، تماشا کند و با هر شخصیت، احساس کند، همدل شود و در دنیای کوچک، اما پر از تنش آن خانه، غرق شود.
نمایش خانه آرام به کارگردانی احسان روحی در سالن بهار تئاتر شهر روی صحنه است که در ادامه گفت‌وگوی ما با عوامل این نمایش را می‌خوانید.
«خانه آرام» دغدغه‌های انسان معاصر را دارد
احسان روحی، کارگردان نمایش «خانه آرام»، درباره تاریخچه اثر توضیح می‌دهد: نمایشنامه تقریباً هفت، هشت سال پیش نوشته شد و دور اجرای اول آن در سال ۹۸ بود. دوباره با توجه به علاقه شخصی‌ام و ایده‌های اجرایی، تصمیم گرفتم آن را روی صحنه بیاورم.
او با اشاره به اینکه «خانه آرام» دغدغه‌های انسان معاصر را دارد، خاطرنشان می‌کند: موضوعاتی مثل مهاجرت، شرایط اجتماعی و فرهنگی، و بخش زیادی از دست دادن‌ها برای به دست آوردن چیز‌های دیگر، در نمایش مطرح است. جایی که ما مجبوریم چیز‌هایی را که دوست داریم از دست بدهیم تا چیز‌های دیگر را به دست بیاوریم.
کارگردان این نمایش تأکید می‌کند: اعتماد به نسل جوان بازیگری همواره برای من اولویت داشته و تیم بازیگری خانه آرام ترکیبی از جوانان با استعداد و برخی با تجربه‌تر است که خروجی کار به نظر من بسیار جذاب شده است. این بچه‌ها یک سال همراه من تمرین کرده‌اند و انگیزه آنها بزرگ‌ترین معیار انتخاب من بود و حضور این جوانان آینده هنر تئاتر را روشن می‌کند.
اعتماد به نفس سلاح اصلی نقش من است
زهرا قائمی، بازیگر نقش نمایش «خانه آرام»، درباره نقش خود می‌گوید: نقش من شخصیتی کاریزماتیک، باهوش و سیاست‌مدار است. او در مزایده خانه وارد می‌شود و برای رسیدن به اهدافش، آدم‌های مختلف نمایش را بازی می‌دهد.
او درباره چالش‌های این نقش اضافه می‌کند: تلاش کردم نحوه حرف زدن و دیالوگ‌هایم را با اعتماد به نفس و اقتدار شخصیت هماهنگ کنم. این اعتماد به نفس در واقع سلاح اصلی نقش من است و باید حس آن به مخاطب منتقل شود.
این بازیگر جوان با اشاره به تجربه اولش روی صحنه بیان می‌کند: این کار جز اولین تجربه‌های صحنه‌ای ما بود و همزمان با استرس، اضطراب و هیجان همراه بود. حضور در کنار تیم درجه یک و حمایت آقای روحی باعث شد همه ما از این یک سال تمرین، چیز‌های زیادی یاد بگیریم. نه تنها من، بلکه همه بچه‌های گروه دلمان برای این لحظات و همکاری با کارگردان نمایش خانه آرام تنگ خواهد شد.
خانواده‌ای شده‌ایم که مراقب یکدیگر هستیم
رهام رسولی، بازیگر نمایش «خانه آرام»، درباره نقش خود می‌گوید: این کاراکتر بر خلاف خود من، بسیار جدی است. شخصیتی کاریزماتیک و مدیریتی دارد؛ کسی که با حضورش دیگران را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و آغازگر موجی می‌شود که بقیه به دنبال او حرکت می‌کنند. حتی آن به‌اصطلاح کودتایی که قرار است در خانه شکل بگیرد، از زیر سر همین شخصیت بلند می‌شود. برای من خیلی جذاب بود که چنین ویژگی‌هایی را در این نقش کشف کردم.
او درباره روند تمرین‌ها اضافه می‌کند: نزدیک به یک سال است که این مسیر را با گروه پیش می‌بریم. در این مدت آن‌قدر به هم نزدیک شده‌ایم که دیگر صرفاً یک تیم نیستیم؛ خانواده‌ای شده‌ایم که مراقب یکدیگر هستیم.
این بازیگر جوان با اشاره به نقش کارگردان ادامه می‌دهد: همه ما چیز‌های زیادی از آقای روحی یاد گرفته‌ایم. حتی یکی از بچه‌ها در استوری‌اش نوشته بود که همیشه آرزو داشتم روزی روی صحنه بروم و حالا آن روز رسیده است و همه اینها حاصل تلاش و همراهی کارگردان است.
نقش من رهبر خاموش نمایش است
نادیا محمدیان، بازیگر نقش «خانه آرام» درباره ویژگی‌های این شخصیت تصریح می‌کند: نقش من از نظر سن و سال از همه کاراکتر‌های نمایش بزرگ‌تر است و می‌توان گفت نوعی لیدر برای دیگران محسوب می‌شود، اما در سایه. او کم‌حرف است، ولی وقتی سخن می‌گوید جملات مهم و تأثیرگذاری دارد. هر جا که احساس کند داستان به فروشنده پیش می‌رود، با یک جمله یا واکنش، دیگران را تحریک می‌کند تا علیه آنها عمل کنند.
او درباره چالش‌های ایفای این نقش می‌گوید: من دیرتر از بقیه بچه‌ها به گروه اضافه شدم و در ابتدا هنوز متن را به‌طور کامل حفظ نبودم، همین مسئله برایم سختی‌هایی ایجاد کرد. علاوه بر این، درک نقش در ابتدای کار آسان نبود، اما کم‌کم توانستم به شخصیت نزدیک شوم. مهم‌ترین چالش من صدا بود؛ چون نقش شخصیتی خرس‌نما دارد، باید برایش صدایی طراحی می‌کردم که هم به سن و سالش بخورد و هم حالتی خرس‌گونه داشته باشد. این کار تمرین و اتود زیادی می‌خواست.
این بازیگر در ادامه درباره تعامل با کارگردان و گروه نمایش خاطرنشان می‌کند: به نظرم بچه‌ها با وجود اینکه این اولین تجربه صحنه‌ای‌شان است، بسیار مسلط و بااعتمادبه‌نفس بازی می‌کنند. برخلاف کار‌های کارگاهی که معمولاً بازی‌ها خام و ناپخته است، در خانه آرام همه بچه‌ها اجرای قابل توجهی دارند. از طرف دیگر، آقای احسان روحی واقعاً کارگردان توانمند و انتقادپذیری هستند. اگر پیشنهادی برای نقش داشته باشیم، با روی باز می‌پذیرند یا حتی خودشان پیشنهاد می‌دهند که اجرا بهتر شود. این همراهی برای ما بسیار ارزشمند است.
«خانه آرام» فرصتی برای تجربه متفاوت بود
امیرحسین ملک، بازیگر «نمایش خانه آرام» درباره تجربه حضورش در این اثر نمایشی اضافه می‌کند: این افتخار را داشتم که دوباره با استاد سابق خودم که از ابتدای مسیر بازیگری همراهم بودند، همکاری کنم. این‌بار، اما شرایط متفاوت بود؛ چرا که در کنار یک گروه جوان، پرانرژی، مصمم و دلسوز کار کردم. تجربه قبلی من بیشتر با تیم‌های حرفه‌ای و افراد باتجربه‌تر از خودم بود، اما در این کار، با وجود اینکه بچه‌ها تازه‌کار بودند، انرژی، دوستی و همبستگی‌شان برای من بسیار ارزشمند و قابل توجه بود.
او در توضیح نقش خود بیان می‌کند: نقشی که من ایفا می‌کنم یک زیرلایه درونی دارد و چندان برون‌ریزی نمی‌کند؛ اما شرایط داستان او را وادار می‌کند تا خودش را بیشتر نشان بدهد. درحالی‌که پیش‌تر بیشتر نقش‌هایی که بازی کرده بودم برون‌گرا و همراه با برون‌ریزی‌های شدید بودند. همین تفاوت باعث شد فرصت لمس تجربه‌ای تازه را داشته باشم. حتی یکی از ضعف‌های همیشگی من ـ حرکات بیش از حد ـ در این کار به خاطر ایستایی شخصیت، تا حد زیادی کمرنگ شد و برطرف گردید.
این بازیگر خاطرنشان می‌کند: نمایش خانه آرام سطحی سرگرم‌کننده و درامی همراه‌کننده دارد، اما زیرلایه‌هایش به‌گونه‌ای است که برداشت هر مخاطب یا حتی خواننده متن می‌تواند متفاوت باشد. همین موضوع برای من جذاب بود و دلیل اصلی انتخابم برای حضور در این کار شد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
